วันพุธที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ปุถุชน กับ อริยะบุคล



ความแตกต่าง_ปุถุชนกับอริยะบุคคล_ฆราวาสกับพระสงฆ์
ปุถุชน กับ อริยะบุคล
สิ่งนอกร่างกาย
ปุถุชน
อยากได้ อยากมี อยากเป็น 
อยากเด่น อยากดัง อยากเป็นเจ้าของ
อริยะบุคคล
ผู้มีเมตตา ผู้ให้ ผู้เสียสละ 
ผู้คอยช่วยเหลือ ผู้ไม่เอา
สิ่งในร่างกายหรือจิต
ปุถุชน
มีสภาวะอารมย์ รัก โลภ โกรธ หลง 
ถือตัวถือตน อิจฉาริษยา
อริยะบุคคล
มีแต่อารมย์อุเบกขา จิตนิ่ง 
ไม่หวั่นไหวกับสิ่งนอกร่างกาย
.
ฆราวาส กับ พระสงฆ์หรือนักบวช
สิ่งนอกร่างกาย
ฆราวาส
อยู่ท่ามกลางสิ่งยั่วยุ ให้เกิดสภาวะอารมย์ 
ตลอดเวลา
พระสงฆ์
แยกตัวสันโดด ออกจากสังคม 
ง่ายต่อการฝึกฝนจิต
สิ่งในร่างกาย
การฝึกมหาสติ เพื่อให้จิตนิ่ง 
เพื่อล้างสัญญากรรมเก่า 
ไม่สร้างสัญญาใหม่
หยุดผูกติด หยุดสนใจความคิด 
ที่ปล่อยออกมาจาก สัญญาเก่า
ทุกความคิด คือ 
การทำงานของสัญญา 
ปล่อยให้ความคิด ไหลปล่อยออกไป
รับรู้ความคิด แล้วกระทำ-พูด ตามความคิดนั้น 
กับทุกสิ่งนอกร่างกาย
ในสิ่งที่ถูกต้อง เหมาะสม สร้างสรร เป็นมงคล
แต่ไม่ยึดติด ในการกระทำนั้นๆ 
จนเป็นอารมย์ ทั้งยินดี และ ไม่ยินดี
เมื่อหมดสัญญา 
คือ หมดความคิดทั้งหมด ในสมอง 
ไม่มีคำสั่งจากจิตต่อไป..
รับรู้แต่ทุกสิ่งที่มองเห็น ที่ได้ยิน ที่ได้สัมผัส
แล้วเคลื่อนไหว-พูด ตามเหตุการณ์ 
ที่กำลังเกิดในปัจจุบัน
คือการหลุดพ้น ที่แท้จริง 
ไม่ใช่อิทธิฤทธิ์ ปาฏิหารย์ อภิญญา 
จำนวนพรรษาหรืออำนาจใดๆ ที่จะคอยช่วยเหลือ 
ต้องหลุดพ้นด้วยตัวเอง
.
สิ่งในร่างกายนี้ 
ทั้งฆราวาสและพระสงฆ์ หรือนักบวชทุกศาสนา
สามารถฝึกฝนได้ ไม่มีข้อยกเว้น
การจะหลุดพ้น คือเรื่องของจิต 
ไม่ใช่เรื่องของร่างกาย
หรือการกระทำใดๆ ทั้งสิ้น

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น