185. แด่ความท้อแท้..สิ้นหวัง..
- ในช่วงชีวิตของคนเรา ถ้ามีช่วงหนึ่งที่พบปัญหารุ
มเร้า กระแทกกระทั้นเข้าในหัวใจ มันทำให้เราต้องทรุดตัวลง โดยไม่รุ้ตัว บางคน อาจเคยรู้สึกถึงความเจ็บปวด รวดร้าว จากความรู้สึกถูกทอดทิ้ง เดียวดาย บางคนเกิดความรู้สึกเหงา จับจิตจับใจ เหงาจนมือสั่น เหงาจนโหยหา เหงาจนตาพร่ามัว..แต่สุดท้า ย ความรู้สึกค่อยๆจางหายไป ตามกฏแห่งความไม่เที่ยง
- บางคนโดนพายุกระหน่ำ คลื่นซัดสาด ระลอกแล้วระลอกเล่า ทั้งคลื่นแห่งความเจ้บปวด คลื่นแห่งความเหงาที่จู่โจม
จิตใจ มาพร้อมกับคลื่นที่มิรู้ทิศ ทางจะก้าวเดินไปข้างหน้า..จ นกลายเป็นความรู้สึก..ท้อแท ้..รันทด หดหู่ สิ้นหวัง ลุกขึ้นยืนไม่ไหว..เหมือนดว งใจถูกทำลาย ถูกทุบด้วยฆ้อนปอนด์..เข่าท รุด..เลื่อนลอย..
- ไม่เป็นไรหรอก..นอนลงไปเถอะ
บนพื้นดิน เป็นพิ้นดินที่ไม่มีใครเป็น เจ้าของที่แท้จริงหรอก...ให ้ผืนดินโอบอุ้มดวงใจที่แตกส ลาย..ให้กายที่สั่นไหวได้สั มผัสอุ้งมือของแม่..แม่ธรณี อันอบอุ่น - ..เรามีสิทธิ์ที่จะนอน..ให้
มันซึมซับความเจ็บปวด..ให้ม ันไหลผ่านกายเรา..ฝากไว้ในก ายแม่ธรณี.. เมื่อเริ่มมีกำลัง..จงพลิกต ัวขึ้นมา. - แหงนมองดูฟ้า..ดูจันทราที่เ
ปล่งแสงเรืองรอง..ที่ส่งรอย ยิ้มอันอบอุ่น เมตตา..มาช่วยรักษาดวงใจที่ แตกร้าว ให้คืนกลับมา.. - จงลุกยืนขึ้นมา...ไปหาแม่คง
คา..จุ่มซบใบหน้าให้กระแสคว ามเย็นซึมซับเข้าไปในผิวกาย ..จิตเราจะสดชื่นขึ้นมา..จง ดื่มน้ำเย็นๆ..ดื่มให้ถึงที ่สุด..มันจะขับไล่ความเศร้า หมอง..ความคับแค้นในโชคชะตา - ให้ละลายหายไปในอุ้งมือแม่ว
ายุ...ฝืนใจกระโดกายขึ้นมา ให้ชีวิตเคลื่อนไหว..ไปพร้อ มธาตุไฟ..ที่ยังไม่มอดดับลง ...เริ่มต้นชีวิตใหม่
- เราจะสูญเสียอะไรไปก็แล้วแต
่...เราจะล้มกี่ครั้ง..จงยอ มรับมัน..เราจะร้องไห้จนกาย สั่นระรัว..จะเป็นไรไป...แต ่เราอย่าดูถูกตัวเองเด็ดขาด ..เราก็มีดี..ดีมากๆด้วย..เ พียงแต่เราไม่ได้เปิดออกมา. .เราลืมเลือนความดีงามของตน เอง..ลืมคุณค่าของตนเอง...จ งบอกตัวเอง - ..เรามีดีพอ..เราเป็นคนไม่เ
อาเปรียบใครนะ...เราเป็นคนก ตัญญูคนหนึ่ง...เราเป็นคนมี จิตเมตตา...ชอบช่วยเหลือคนอ ื่น...เราเป็นคนมีศีลถึงแม้ ไม่ครบก็ตาม...เรานับถือพระ พุทธเจ้ามากนะ...โคตรโชคดีเ ลย..เรารักในหลวงด้วย...แล้ วเราจะเป็นคนเก๊..ได้อย่างไ ร..ใช่ความทุกข์ ความท้อแท้..ความสิ้นหวัง.. ความปวดร้าว...มันเป็นบทเรี ยนที่มีคุณค่ายิ่ง..มันทำให ้เรารู้จักทุกข์..รู้จักอริ ยสัจ๔..มันทำให้เราเข้าใจคว ามทุกข์ของคนอื่นๆ..ถ้าเราม ีโอกาส..เราจะเอื้อมมือของเ ราดึงมือเขาขึ้นมา..เหมือนท ี่เรา อยากให้ใครสักคน..มาสัมผัสม ือของเรา ไม่ขอมากกว่านั้น
- มันจะทำให้เราได้เปิดจิต เปิดปัญญา สร้างบารมีได้ไวขึ้น.. เข้าใจชิวิตมากขึ้น เข้าใจความจริง เข้าใจกฏไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เข้าใจอริยสัจ ๔ นั่นเป็นโอกาสอันดี..ที่จะท
ำให้เราเปิดประตูนิพพานได้เ ร็วขึ้นต่างหาก..ขอเป็นกำลั งใจให้ทุกคนและตัวเองให้เดิ นไปสู่ประตูนิพพาน อย่างกล้าหาญ อดทน และ เมตตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น