วันเสาร์ที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2560

011 ลาหรือ..ไม่ลา..พุทธภูมิ..ดี

ในภาพอาจจะมี 1 คน, กำลังยืน

11# ลาหรือ..ไม่ลา..พุทธภูมิ..ดี.11#

  • วันนี้..เรื่องราวในอดีตพรั่งพรูออกมา..จึงทำให้ข้าพเจ้า..เขียนลงเฟส..๓. เรื่อง..ในวันเดียว.เผื่อมีประโยชน์ต่อผู้อ่านได้บ้าง..
  • มีวันหนึ่งข้าพเจ้าได้ถามหลวงปู่ของข้าพเจ้าเป็นพระสงฆ์..ที่ดับขันธ์ไปแล้ว..เป็นพระอภิญญา..(หลวงปู่อุก). 
  • ถามท่านว่า...."..ผมปารถนาประเภทใด...เคยพบพระพุทธเจ้าในตอนมีชีวิตอยู่หรือไม่..เคยเปล่งวาจา..ต่อหน้าพระพุทธองค์..หรือไม่..เคยอยู่ขั้นดุสิตหรือเปล่า..และ..ควรจะลาพุทธภูมิดีไม็.(ที่ถาม..เพราะมีคนที่รู้จัก..ชวนให้ลา..เพื่อเข้านิพพานชาตินี้..แต่ข้าพเจ้าเฉยๆ..
  • จนมีภาพของหลวงพ่อฤาษีบอกผ่านไปยังคนที่มาชวน..ให้ลาพุทธภูมิว่า.." ไอ้......มันสอนเอ็งไม่ได้หรอก"
  • .หลวงพ่อฤาษียังเคยบอกอีกว่า.." เอ็งเรียนป.๒ แล้ว..ยังมาถามอะไรอีก..ข้าดูจิตแกแล้ว...กษัตริย์สอง. ราชาหนึ่ง" )
  • หลวงปู่อุกท่านตอบให้คิดว่า....". อดีตชาติหลายๆชาติ..เอ็งตายในผ้าเหลืองมาตลอด..ปฏิบัติดีด้วย...แต่ชาตินี้้เอ็งตั้งจิตมาเป็นฆราวาสเพื่อเรียนรู้ชีวิตคู่..แต่เอ็งไม่มีกรรมเรื่องลูก...ชาตินี้จึงไม่มี ลูก..
  • แต่ในอดีตชาติหนึ่งเอ็งมีกรรมกับคู่..ชื่อ..นางศรีมาลัยทอง..และลูกอีก๒ คน..กมารา กุมารี..ให้ทำบุญกรวดน้ำให้เขาด้วย
  • ....เอ็งได้บวชเป็นสาวก..และได้กล่าววาจาต่อหน้าพระพุทธองค์ด้วยว่า..ปารถนาพุทธภูมิ..เอ็งเคยอยู่ชั้นดุสิต..สร้างบารมีมาถึงครึ่งทางแล้ว..บารมีแก่กล้าพอควรแล้ว...ให้สร้างบารมีต่อไป..ไม่ต้องลาหรอก..ให้ถามจิตตนเองว่า.ปารถนาอะไร...ให้เชื่อจิตตนเอง..ใครพูดอะไรมา...รับฟัง..แต่อย่ากังวล..
  • วันต่อๆมา..ข้าพเจ้านิมิตเห็นคณะลูกศิษย์..หลวงพ่อฤาษีหลายคนแต่งชุดขาว..นั่งรถมามีคนคล่องมโนมยิทธิ..คนหนึ่ง..บอกว่าจะสอนมโนมยิทธิให้.ให้ข้าพเจ้าขึ้นรถ...พอข้าพเจ้าก้าวขาขึ้นรถ...
  • ก่อนรถยนต์จะออก..ข้าพเจ้าบอกตัวเองว่า..." นี่..ไม่ใช่เส้นทางที่เราจะไปนี่..".จึงก้าวลงจากรถ..แล้วเดินข้ามไปฝั่งตรงข้ามเดินไปอีกทาง..ที่ไกลกว่า...
  • 17 กพ.58. จิตข้าพเจ้าเดินลงไปในน้ำ..ใต้สะพาน..กับพี่ชาย..ทันใดนั้นมีน้ำป่า..ไหลมาฉับพลัน..สีเหลืองขุ่น..เชี่ยวกราก..พัดเอากิ่งไม้กิ่งหญ้า..พุ่งเข้าหาเราทั้ง๒คน...เราทั้งคู่จึงยืนบนกอหญ้าผิวน้ำ.....พี่ชายบอกว่า.." ไปเลย..". ข้าพเจ้าจึงลอยไปในท่ายืนบนกอหญ้าท่ามกลางกระแสน้ำเชี่ยวกราก..ได้ยินเสียงพี่ชายตะโกนว่า..". ข้า(พื่ชาย)..มีความปารถนาสูงสุดคือ.เป็นพระอรหันต์สมัยพุทธกาลชื่อ...พระจักษุบาล.
  • เป็นพระพิการ..ไม่ต้องการฤทธิ์เดชอะไรทั้งนั้นิจิตบริสุทธิ์อย่างเดียว"
  • ข้าพเจ้าลอยไปสักพักก็..ขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัย พออีกวัน..จึงไปเปิดเน็ตดูว่า....พระจักษุบาล..มีจริงๆไม๊..ในพุทธกาลหรือ..เราอุปทานมากไป
  • ...จึงพบว่า..มีจริง..เป็นพระอรหันต์ที่บำเพ็ญจนตาอักเสบ..จนตาแตกพร้อมกับกิเลสแตก..พร้อมกัน...เป็นพระอรหันต์สุกขวิปัสสโก
  • ทำให้นึกถึงคำหลวงปู่ทวด..ที่บอกแก่ข้าพเจ้าว่า.......". เอ็งจะไปนิพพาน..ข้าไม่ว่าหรอก..ข้าโมทนาด้วย..แต่ข้ารู้ว่าเอ็งเป็นคนกตัญญู..เอ็งต้องช่วยงานข้าก่อน.."

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น