713. การบำเพ็ญสมาธิภาวนา”แท้จริง”
โดย คุรุ วัชรยานธิเบต
- ข้าพเจ้าขอนำคำสอน “คุรุวัชรจารย์ทิเบต มาย่นย่อ ร้อยเรียง เป็นธรรมทาน ให้กับผู้แสวงหาความหลุดพ้นทุกดวงจิต...
- และขอโมทนากับบารมีธรรมของผู้อ่านทุกท่าน ที่ติดตามบทความอันฉวัดเฉวียนของข้าพเจ้า แสดงถึงตบะญาณบารมีของทุกท่าน อันมีกำลังเช่นกัน ขอเชิญทัศนา..
- ฿...การบำเพ็ญสมาธิ...มิใช่การพยายาม เข้าสู่ภาวะจิตตกสู่ภวังค์ หรือ “ถูกอะไรบางอย่างเข้าสิง”
- สมาธิภาวนาทั่วไป ที่เรียกว่า " การเพ่ง" คือ..กำหนดรวมจิตไปที่จุดใดจุดหนึ่ง เป็นพิเศษ เพื่อให้บังคับควบคุมจิตใจได้มากขึ้น
- ผู้ปฏิบัติจะเลือกวัตถุมาจ้อง ครุ่นคิดสร้างนิมิตแล้ว ทุ่มเทความตั้งใจทั้งหมดลงไปในวัตถุนั้น เรียกว่า " จิตกรีฑา " ( กสิน ) มันยังมีการ ผู้เพ่งและสิ่งถูกเพ่ง เป็นของคู่..เป็นการเสริมกำลังให้..อัตตา..
- **...การเพ่งนั้นเนื่องอยู่กับจุดใด จุดหนึ่งและวัตถุภายในใจ เราจึงมักดำดิ่งสู่ศูนย์กลางของ " หัวใจ "
- ไม่ว่าเพ่งดอกไม้ หิน หรือไฟ ภายในใจนั้น เรากำลังดำดิ่งสู่หัวใจให้ลึกลงไป มั่นคง และแน่นิ่ง ในระยะยาว
- การทำให้เรากักขัง ตัวเองในแง่ที่ทำให้เคร่งขรึม และทื่อทึบ มันหนักเกินไปและทำให้เรา ติดรูปแบบได้ง่าย
- เราหวังผลในอนาคต เป็นการเอาผ้าผูกตาตนเอง ทำให้ ไม่ไวต่อปัจจุบันขณะ ทำให้เราพลาดจากความเที่ยงตรงและการเปิด ทั้งภูมิปัญญาในปัจจุบัน ** ขณะนี้ เดี๋ยวนี้...
- ***… ส่วนการบำเพ็ญสมาธิภาวนาที่แท้จริง คือ หนทางก้าวออกจาก อัตตา เป็นรากฐานที่สถานการณ์ในปัจจุบันขณะ คือสภาพจิตใจในปัจจุบัน กำหนดรู้ภาวะปัจจุบันของตัวเราและ สภาพรอบ ๆ ตัวได้อย่างหมดจด
- &….ขอเราเพียงแต่ ปล่อยวาง ความรู้สึกที่ว่างและปลอดโปร่งจะมาเอง อันเป็นการปรากฏของธรรมชาติแห่งพุทธะหรือภูมิปัญญาขั้นพื้นฐาน
- ซึ่ง แล้วเราเริ่มจะเข้าใจ " ความจริงว่าด้วยหนทางดับทุกข์ " อันเป็นอริยสัจข้อที่สี่ เราจะ กำหนดรู้การยืนแล้ว กำหนดรู้ว่าเท้าขวา กำลังยกขึ้น กำลังย่าง กำลังสัมผัส กำลังก้าวลงไป ครั้นแล้วก็มาที่เท้าซ้าย ยก ย่าง สัมผัส ก้าว คือ ความเรียบง่ายและคมชัดในการดำรงอยู่ กับชั่วขณะนี้ ที่นี่ เดี๋ยวนี้
- +*+....ทำนองเดียวกับการกำหนดรู้ ลมหายใจ ( อานาปานสติ) คุณกำหนดรู้ลมหายใจเข้าที่ผ่านปลายจมูก ลมหายใจออก และลมที่แหวก บรรยากาศออกไป มันเป็นความเที่ยงตรงที่คม ชัด เราจะตระหนักได้ว่าทุก สิ่งทุกอย่าง ล้วนงดงามและมีความหมาย
- @....การเดินจงกรม การรู้ลมหายใจ การมีสติ เรียกว่า สมถะภาวนา คือ”หินยานมรรค” หรือ " ยานลำน้อย" อันเป็นมรรคที่แคบอยู่ แต่จำเป็น หมายถึง " ความสงบ " เพราะความสงบ เราจะแลเห็นปัจจุบันขณะ เห็นความจริงที่ซ่อนอยู่ มันจะเติบโต เป็น ความสงบสันติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น