เราพระพุทธกษิติครรภ์ มหาโพธิสัตว์
- อยู่ในยมโลกได้รับฏีกามากมาย ได้ลบล้างหนี้กรรมของชนทั้งหลายไปมากแล้ว
- แต่ชนทุกท่านยังต้องระมัดระวังและจดจำไว้ ยังมีหนี้ของพวกท่านอีกจำนวนมาก ยังลบล้างไม่หมดสิ้น
- ดังนั้น จะต้องอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลอย่างต่อเนื่อง เพื่อลบล้างหนี้กรรมไปเรื่อยๆ
- เพราะอดีตชาติที่ได้ก่อหนี้กรรมไว้ไม่รู้สักเท่าไหร่
- นอกจากนั้นยังทำร้ายชีวิตคน ไม่รู้ว่าจะชดใช้ได้อย่างไร
- ดังนั้น ทุกเวลานาที มีจิตสำนึกขอขมาอยู่ตลอด
- สำนึกขอขมาที่อดีตชาติได้กระทำความผิดไว้
- สำนึกขอขมาที่ในชาตินี้ได้กระทำความผิดไว้
- วจีกรรมจะต้องระมัดระวัง วจีสุจริต แต่ละคำ แต่ละประโยคจะต้องตรึกตรองโดยรอบคอบก่อน แล้วจึงค่อยพูด
- ลองคิดตามคำพูดของตัวเองว่า ถ้าพูดออกมาแล้ว
- จะให้ร้ายกับใครบ้างหรือเปล่า
- จะทำให้อาณาจักรธรรมเสียหายหรือเปล่า
- คำพูดนี้ไม่น่าจะพูดออกมาเลย
- คำพูดแต่ละคำต้องระมัดระวังให้มาก
- ถ้อยคำเพียงคำเดียว หากพูดได้ดี สามารถสร้างชาติได้ หากพูดให้เสียหาย ก็ก่อให้เกิดสงครามทำลายไปหลายชาติ
- มีคำกล่าวว่า
- หนึ่งคำพูดสร้างชาติ
- หนึ่งคำพูดทำให้สูญเสียชาติ
- ในอาณาจักรธรรม ธรรมกาลยุคขาว หนึ่งคำให้กำลังใจ ช่วยให้คนท้อแท้สูญเสียกำลังใจ กลับมามีความเชื่อมั่นอีก
- ทำให้หนทางการบำเพ็ญของเขาเต็มไปด้วยความหวัง มีความหวังในการเดินบนเส้นทางนี้ต่อไป
- นี่เท่ากับขยายต่อปัญญาญาณของผู้บำเพ็ญ
- หากแต่หนึ่งคำพูด ทำให้เกิดความโกรธแค้น อาจทำให้การบำเพ็ญปัญญาญาณของเขาขาดไป
- ทำให้เขาหมดหวังกับอาณาจักรธรรม รู้สึกว่าอาณาจักรธรรมไม่อบอุ่น
- ไม่ให้ความสนใจ จึงเหินห่างอาณาจักรธรรม
- คำพูดไม่ถูกใจเกิดความโกรธแค้น ทำให้การบำเพ็ญปัญญาญาณของคนอื่นขาดไป
- ทำให้เขาระเหเร่ร่อนไปบนเส้นทางเวียนว่าย บาปกรรมนี้หนักหนามาก
- ดังนั้น เมธีทุกท่านต้องระมัดระวังและเข้มงวดกับคำพูด
- ทุกอย่างจงคิดแล้วคิดอีก จึงค่อยพูดค่อยทำ
- คำที่จะกล่าวออกมา ควรตรองแล้วตรองอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น