บัวบารมี
- ดอกบัว เป็นสัญลักษณ์ของการบำเพ็ญบารมีของโพธิสัตว์ เมื่อบำเพ็ญทศบารมี
- เมื่อบำเพ็ญบารมีบริบูรณ์ในบารมีใด ระดับไหน ดอกบัวในบารมีนั้นจะค่อย ๆ เริ่มแย้มและบานสะพรั่ง
- เจ้าของบารมีจะมีอารมณ์รับรู้ทุกท่าน เบิกบาน แจ่มใส แต่จะรู้สึกมากน้อยไม่เท่ากันแล้วแต่ขั้นบารมีที่บำเพ็ญ
- ทศบารมี : ทาน – ศีล , เนกขัมมะ – ปัญญา , วิริยะ – ขันติ สัจจะ - อธิษฐาน และ เมตตา - อุเบกขา
- บารมีคือบุญอย่างยิ่ง เมื่อบำเพ็ญบุญอย่างยิ่ง บุญจะกลั่นตัวเป็นบารมี เมื่อบารมีบำเพ็ญถึงขนาดหนึ่งจะมีรัศมีโอภาสที่เศียร หทัยประเทศ หรืออาจจะทั้งตัวเลยก็ได้
- บัวบารมี : บารมีในการสร้างกุศลของพระโพธิสัตว์มีดอกบัวเป็นสัญลักษณ์ จะรู้ได้ว่าเป็นพระโพธิสัตว์ พระมหาโพธิสัตว์ หรือพระบรมโพธิสัตว์ จะดูได้ที่ดอกบัวของท่าน
- ดอกบัวจะรองรับอยู่ที่บาทของท่าน แม้ขณะเดิน ยืน นั่ง นอน ก็มีอาสนะเป็นดอกบัวรองรับอยู่ และที่เศียรจะมีรัศมีสีขาว สีเหลือง ที่หทัยประเทศของท่าน จะมีสีขาวสว่างเรืองแปรเปลี่ยนตามบารมีตามกิจที่กระทำหรือบำเพ็ญอยู่
- บัวของอนุโพธิสัตว์ ดอกเล็กและยังไม่มีรัศมีโอภาสนัก
- บัวพระโพธิสัตว์มีขนาดใหญ่และมีรัศมี รุ่งเรืองสว่างไสวมากน้อยตามบารมีของแต่ละท่านผู้บำเพ็ญนั้น ๆ
- โพธิสัตว์ไม่ว่าชั้นไหนเมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ จะต้องบำเพ็ญบารมีทวนหลังไปก่อน ทวนไปจนครบของเก่าก่อนจึงจะได้ดอกบัวชั้นใหญ่กว่านั้นใหม่
- เช่น เคยสร้างบารมีมาได้บัว 8 ดอกแล้วตายไป ขึ้นไปเสวยทิพยสมบัติบนสวรรค์
- ครั้นลาลงมาสร้างบารมี บางองค์จะได้รับพระราชทาน “ภาค” ของพระโพธิสัตว์ผู้ยิ่งใหญ่ที่พระองค์ทรงประทานให้มา เพื่องานแห่งศาสนกิจ พระภาคจะประหนึ่งดังพระองค์ท่านเอง
- แต่ถึงแม้จะได้รับการแบ่งภาคมา ก็มิใช่ว่าจะมีสิทธิพิเศษ ฝืนกฎสวรรค์ไปได้ ยังคงต้องปฏิบัติตามกฎอยู่นั่นเอง
- เช่น บารมีเคยได้บัวมา 8 ดอก เมื่อลงเกิดกายต้องบำเพ็ญบารมีเท่ากับของเดิมที่ได้คือ 8 ดอก
- จึงได้อำนาจสิทธิของดอกบัวตั้งแต่ดอกที่ 1 ถึงดอกที่ 8 คืนมา แล้วจึงนำสร้างดอกที่ 9 ,10....ต่อจากชาติก่อน
- 1.บารมี คือการสร้างคุณความดีอย่างยิ่ง
- 2.อุปบารมี บารมีขั้นกลาง สละได้แม้เลือดเนื้อ อวัยวะของตน
- 3.ปรมัตถบารมี บารมีขั้นสูงสุด แม้ชีวิตของตนก็สละได้
- 4.อริยบารมี บารมีของการสร้างพระอริยบุคคลให้บังเกิด
- การได้บัวคือการได้บารมี บัวดอกที่ 4 บาน เรียก ว่า “อริยโพธิสัตว์”
- หากเบื่อหน่ายที่จะบำเพ็ญโพธิสัตว์มรรค ลาเข้าพระนิพพาน จะเทียบเท่ากับพระโสดาบัน ซึ่งจะง่ายมากที่จะสำเร็จกิจเข้าสู่พระนิพพาน เพราะเป็นผู้ไม่ถอยหลังกลับ
- หากบำเพ็ญต่อจนดอกบัวที่ 20 บานก็จะสำเร็จเป็น พระอรหันต์
- ถ้ายังบำเพ็ญโพธิสัตว์มรรคอยู่ต้องบัวบานดอกที่ 19 จึงจะเป็นพระ(อรหันต์)นิตยโพธิสัตว์ เพราะต้องบำเพ็ญเพื่อตนเองและเพื่อโปรดสัตว์ด้วย ส่วนมากจะลากันที่ดอกที่ 9 เข้าสู่มรรคผล
- ถ้าได้ดอกที่ 10 ขึ้นไปแล้ว จะดำรงมั่นใน
- เส้นทางแห่งโพธิญาน พระอรหันต์โพธิสัตว์ต่างกับพระอรหันต์สาวก ที่ยังคงโปรดสัตว์อย่างไม่ย่อท้อ ไม่เก็บตัวเหมือนพระอรหันต์สาวก
- เมื่อบัวดอกที่ 9 บานแล้ว ญานจะแจ่มใส สามารถเห็น “กายในกาย” “จิตในจิต” “ธรรมในธรรม”ของสัตว์โลก โดยไม่ต้องใช้วิชชาระลึกชาติ
- เมื่อเห็นแล้วจะพิจารณาโดยอัตโนมัติ ในขันธ์ 5 รู้เหตุ – ปัจจัย ความเกิด – ดับ ตามบารมีที่นำสร้างมานับภพชาติไม่ถ้วน
- ถ้าบำเพ็ญทางสมถะจะมีอิทธิฤทธิ์มีอำนาจ
- ถ้าทางวิปัสสนาจะมีปัญญาเลิศ
- บัวบานที่ 25 ดอก เป็นพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิ สามารถตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
- หากไม่ลงตรัสรู้ธรรมในพระชาติสุดท้าย สร้างบารมีต่อเป็นพระผู้มีพระภาคเจ้า สำเร็จภาคตามปรารถนา เรียก มหาพุทธโพธิสัตว์
- การนั่งสมาธิออกบัวบาน
- 1. สวดมนต์ออกบัวบาน 10 ทิศเบา ๆ พอตนได้ยิน
- 2. พิจารณาดอกบัวในมือจนจำติดตาติดใจ
- 3. เมื่อใจรู้สึกหยุด ไม่อยากสวดมนต์ออกเสียง ให้หยุดสวดมนต์ ทำใจหยุดอยู่ที่ดอกบัว เพ่งดอกบัวทำตาแบบพระพุทธรูปคือเหลือบตาลง ตาเปิดเล็กน้อย
- 4. ภาวนาในใจว่า
- พุทธะเมตตา ธรรมะเมตตา สังฆะเมตตา
- พุทธะกรุณา ธรรมะกรุณา สังฆะกรุณา
- พุทธะมุทิตา ธรรมะมุทิตา สังฆะมุทิตา
- พุทธะอุเบกขา ธรรมะอุเบกขา สังฆะอุเบกขา
- สำหรับผู้ที่ภาวนาเต็มรอบไม่ได้ ภาวนาแค่ พุทธะ
- เมตตาหรือพระแม่เมตตา
- 5. เมื่อเห็นดอกบัวแจ่มชัดในจิต หยุดภาวนา หลับตา
- กำหนดจิตให้ดอกบัวค่อย ๆ แย้มบานออกมาจนสุดดอก แล้ว
- ดำรงจิตมั่นอยู่ในดอกบัวด้วยองค์ภาวนาว่า
- อ้ง มา นี แป แม โฮ่ง (เซ)
- ซึ่งเป็นหัวใจปกรณ์ :
- พุทธะ รัตนะ ปัทมะ วัชระ ฮุม
- เป็นหัวใจรวมปกรณ์แห่งวิชชาวัชระยาน บำเพ็ญภาวนา
- ต่อไปจนจิตสงบ สว่าง บัวบานเห็นพุทธะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น