พระโพธิสัตว์ที่แท้จริง

ถ้าคิดว่าอธิษฐานพุทธภูมิ 

มุ่งหวังเป็น

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 

แล้วตนเองคือโพธิสัตว์

บุคคลผู้นั้นไม่มีทาง

บรรลุปัญญาญาน

หรือ

ธรรมสูงสุด

ถ้าตั้งเป้าหมาย

ที่สภาวะใดสภาวะหนึ่ง

การช่วยเหลือสรรพสัตว์

อย่างบริสุทธิ์ใจ

จึงเป็นไปได้ยาก

เพราะหล่อเลี้ยงอัตตา

และ

ทำเพื่อตนอย่างไม่รู้ตัว

พระโพธิสัตว์ที่แท้จริง 

มองพระพุทธเจ้าเป็นเพียงชื่อ

ที่เรียกภาวะของโอกาส

ที่ช่วยสรรพสัตว์ได้ไม่จำกัดแค่นั้นเอง

หากมีภาวะใด

ที่ช่วยเหลือสรรพสัตว์

ได้มากกว่าพระพุทธเจ้า

พระโพธิสัตว์ก็ไม่ลังเล

ที่จะเลือกเส้นทางนั้น 

เพราะคำนึงถึงสัตว์น้อยใหญ่

ก่อนตนเอง

ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่จริงๆ

คือต้องการปัญญา

เพื่อความพ้นทุกข์

ของสัตว์โลก

มิใช่ให้ตนเองดีงามสูงส่ง

ปัญญาที่หยั่งไม่ถึง 

มองไม่เห็นกิเลสอย่างละเอียดนี้

"บิดเบือนภาวะโพธิสัตว์ให้กลายเป็นเรื่องสนองตัณหาตนเอง"

ฉะนั้น การบำเพ็ญบารมีขนาดนี้ 

ย่อมเข้าใจได้ยาก

ยิ่งปุถุชนยิ่งไม่มีวันเข้าใจ

ความลึกซึ้งในปนิธานของพระโพธิสัตว์

ถ้าคิดว่าอธิษฐานพุทธภูมิ 

แล้วบำเพ็ญ 

ล่ะก็...

นั่นมันอุดมคติโลกๆตามตำรา

แต่บารมีธรรมของพระโพธิสัตว์จริงๆ

คือความว่าง(มหาสุญญตา)

โดยมุ่งเน้นการช่วยเหลือเป็นหลัก

"ไม่ขอติดบ่วง แห่งพันธะสัญญาใดๆ"

แต่จะมุ่งสร้าง 

พลิกจิตดวงใหม่ 

ให้เวไนยในสังสารวัฎ