พญายม : พวกเจ้าที่ตกนรก บนโลกไม่มีใครสอนเจ้าหรือไง?
A1 : มี แต่ข้าจบแพทย์ ข้าถือตัวว่ามีความรู้มาก คนที่มาโปรดไม่เก่งเท่าข้า แต่จิตใจเขาสูงส่ง ข้ามีความรู้แต่จิตใจไม่สูง จึงตกนรก
A2 : มี แต่ข้าเป็นครูสอนธรรม มีคนรุมล้อมไหว้ข้าเต็มไปหมด ข้าจึงไม่เชื่อเขา ข้ามัวแต่เอาตัวเองเป็นใหญ่ ไม่ฟังใคร ไม่ยอมใครทั้งนั้น
A3 : มี แต่ข้าเป็นคนปากดี ใช้วาทะเอาชนะคนอื่นได้หมด ไม่มีใครเถียงชนะได้ เขามีใจสูง แต่จิตใจข้าไม่ได้พัฒนา ข้าจึงตกนรก
A4 : มี แต่ข้าทำความดีมากมาย มีผลงานมากมายบนโลก เขาไม่มีแบบข้า แต่เขามีใจสูง แต่ข้าจิตใจไม่เปลี่ยนแปลงไป จึงตกนรก
A5 : มี แต่ข้ามีครูบาอาจารย์ มัวแต่ยึดครูเก่าๆ ไม่ฟังคนที่มาโปรดในปัจจุบัน ข้าเลยพลาดโอกาส เพราะมัวแบกของเก่าเต็มหัว จึงตกนรก
A6 : มี แต่ข้ามีบุญมาก ข้าจึงหลงตัวเองว่าข้ามีอะไรมากมายเขาไม่มีอย่างข้า จะมาสอนข้าได้ยังไง หารู้ไม่ว่าจิตใจเขาสูงกว่า ข้าตกนรก
A7 : มี แต่ข้าคิดว่าข้าได้สำเร็จธรรมแล้ว คิดไปเอง ไม่มีใครรับรอง มีคนรุมกราบไหว้ข้า ข้าคิดว่าสำเร็จแล้ว ข้าจึงไม่สนใจฟัง จึงตกนรก
- อันนี้เป็นแค่นิทานเตือนใจนะครับ ของจริงอาจไม่ถึงขั้นตกนรก แต่ก็ไม่รอดเหมือนกัน ไม่ได้ผุดได้เกิด ไม่ได้ตายแล้วหายสูญนะครับ ไปอยู่อีกมิติหนึ่ง เร่ร่อนหาร่างมนุษย์บำเพ็ญธรรม เพื่อความหลุดพ้นกัน
- ส่วนใหญ่จะติดค้างอยู่ในโลกประมาณพันปี เร่ร่อนไปอย่างนั้นพันปี ไม่มีญาติก็จับวิญญาณเร่ร่อนมาเป็นทาสของตัวเองไปเรื่อยๆ สร้างอำนาจ ในโลก กลายเป็นรังปีศาจใหญ่
- เดี๋ยวก็ได้ตีกันเหมือนมาเฟียคนละแก๊งค์ เหมือนศึกวัดธรรมกายอะไรแบบนั้นเลยละครับ ทั่นผู้ชม
ฝากไว้ให้คริสตร์ .
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น